KEΦAΛAIO TETAPTON

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄

1 ΜΕΤΑ ταῦτα εἶδον, καὶ ἰδού θύρα ἀνεῳγμένη ἐν τῷ οὐρανῷ· καὶ ἡ φωνὴ
ἡ πρώτη, τὴν ὁποίαν ἤκουσα, ὡς σάλπιγγος λαλούσης μετ᾽ ἐμοῦ, ἔλεγεν,
᾽Ανάβα ἐδὼ, καὶ θέλω σοι δείξει ὅσα πρέπει νὰ γείνωσι μετὰ ταῦτα.

2 Καὶ εὐθὺς ἦλθον εἰς πνευματικὴν ἔκστασιν, καὶ ἰδού, θρόνος ἔκειτο ἐν
τῷ οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τοῦ θρόνου ἦτό τις καθήμενος· 3 καὶ ὁ καθήμενος
ἦτο ὅμοιος κατὰ τὴν θέαν μὲ λίθον ἴασπιν καὶ σάρδινον· καὶ ἦτο ἶρις
κύκλῳ τοῦ θρόνου ὁμοία κατὰ τὴν θέαν μὲ σμάραγδον.

4 Καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου ἦσαν θρόνοι εἰκοσιτέσσαρες· καὶ ἐπὶ τοὺς θρόνους
εἶδον καθημένους τοὺς εἰκοσιτέσ­σα­ρας πρεσβυτέρους, ἐνδεδυμένους ἱ
μά­ τια λευκά· καὶ εἶχον ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὑτῶν στεφάνους χρυσοῦς·

5 καὶ ἐκ τοῦ θρόνου ἐξήρχοντο ἀστρα­παὶ καὶ βρονταὶ καὶ φωναί. Καὶ ἦσ
α ν ἑπτὰ λαμπάδες πυρὸς καιόμεναι ἔμπροσθεν τοῦ θρόνου, αἵτινες εἶναι
τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ.

6 Καὶ ἔμπροσθεν τοῦ θρόνου ἦτο θάλασσα ὑαλίνη, ὁμοία μὲ κρύσταλλον·
καὶ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου τέσσαρα ζῶα, γέμοντα
ὀφθαλμῶν ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν.

6 � καὶ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου τέσσαρα ζῶα, γέμοντα
ὀφθαλμῶν ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν. 7 Καὶ τὸ ζῶον τὸ πρῶτον ἦτο ὅμοιον μὲ
λέοντα, καὶ τὸ δεύτερον ζῶον ὅμοιον μὲ μοσχάριον, καὶ τὸ τρίτον ζῶον
εἶχε τὸ πρόσωπον ὡς ἄνθρωπος, καὶ τὸ τέταρτον ζῶον ἦτο ὅμοιον μὲ
ἀετὸν πετώμενον. 8 Καὶ τὰ τέσσαρα ζῶα εἶχον ἕκαστον χωριστὰ ἀνὰ ἕξ
πτέρυγας κυκλόθεν, καὶ ἔσωθεν ἦσαν γέμοντα ὀφθαλμῶν· καὶ δὲν παύουσιν
ἡμέραν καὶ νύκτα λέγοντα, �῞Αγιος, ἅγιος, ἅγιος, Κύριος ὁ Θεὸς ὁ
Παντοκράτωρ,� ὁ ῏Ην καὶ ὁ ῎Ων καὶ ὁ ᾽Ερχόμενος.

9 Καὶ ὅταν προσφέρωσι τὰ ζῶα δόξαν καὶ τιμὴν καὶ εὐχαριστίαν εἰς τὸν
καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου, εἰς τὸν ζῶντα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων,
10 οἱ εἰκοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι θέλου­σι πέσει ἐνώπιον τοῦ καθημέν
ο υ ἐπὶ τοῦ θρόνου, καὶ θέλουσι προσκυνήσει τὸν ζῶντα εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώ­νων, καὶ θέλουσι βάλει τοὺς στεφά­νους αὑτῶν ἐνώπιον τοῦ θ καὶ τὴν δύναμιν· διότι σὺ ἔκτισας τὰ πάντα, καὶ διὰ τὸ θέλημά σου
ὑπάρχουσι καὶ ἐκτίσθησαν.